Η ασκούμενη πολιτική της σκληρής λιτότητας που έχει εφαρμοστεί στην χώρα μας την τελευταία 5ετία έχει οδηγήσει σε  σημαντική και ραγδαία μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων, ιστορικά υψηλό ποσοστό ανεργίας, αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους, αποδόμηση των λειτουργιών του κρατικού μηχανισμού, υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και των δημόσιων υποδομών, δραματική επέκταση της φτώχειας και της πολιτιστικής υπανάπτυξης, άνιση αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος, ιδιαίτερα, του κόσμου της μισθωτής εργασίας κ.α.

Το δημοψήφισμα αποτελεί ένα δημοκρατικό θεσμό  που δίνει το λόγο και την δύναμη στο λαό να αποφασίσει με καθαρά όμως ερωτήματα και όρους και αφού ο πολίτης έχει ενημερωθεί για τις συνέπειες και τα αποτελέσματα της ψήφου του.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι είναι αλήθεια ότι δεν έχουν στηρίξει την Ελλάδα όπως θα όφειλαν και είναι ανάγκη έστω την ύστατη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελληνική Κυβέρνηση και οι παρατάξεις να συμπορευτούν προς όφελος του ελληνικού λαού και της οικογένειας που έχει κυριολεκτικά γονατίσει υπό το βάρος των σκληρών μέτρων που έχουν εφαρμοστεί και οι αντοχές της πλέον βρίσκονται σε οριακό σημείο. Οποιαδήποτε ρήξη είναι ξεκάθαρο ότι θα ωφελήσει μόνο ακραία πολιτικά στοιχεία (βλ. Λεπέν στην Γαλλία, Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα) και μοναδικούς υπεύθυνους τους βουλευτές που μετέχουν στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.

Η Ελλάδας είναι μία χώρα που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, με τις όποιες δυσκολίες και αυτό πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο χωρίς διχαστικά διλλήματα. Η Κυβέρνηση οφείλει να διαπραγματευτεί τους όρους των μεταρρυθμίσεων με γνώμονα την προστασία της κοινωνίας αλλά και την  παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί είναι σαφές ότι μία έξοδος από την Ευρωζώνη και το ευρώ θα μας καταστήσει και μετατρέψει αυτόματα σε μία χώρα υπανάπτυκτη και τριτοκοσμική.